من × من × من
پنجشنبه, ۲۸ خرداد ۱۳۹۴، ۰۲:۱۵ ب.ظ
یاد گرفته ام که آدم های مجازی را توی ذهنم نصف کنم. در واقع مدت هاست به این نتیجه رسیده ام که وسعت احساساتی که توسط شکلک های مجازی رد و بدل میشود چیزی ست خیلی فراتر از واقعیت احساسی که آن لحظه ممکن است وجود داشته باشد. من برای دوستم شکلکی می فرستم که آدمک زرد رنگش از بس خندیده اشک از دو طرف صورتش دارد قلپی میزند بیرون در حالیکه من این سمت مانیتور فقط لبخند زده ام. دوستم برایم آدمکی می فرستد که اشک هایش کشیده شده روی صورتش در حالیکه می دانم آن سمت گوشی اش را گذاشته روی پایش و خیلی که ناراحت باشد ابروهایش را کشیده در هم. حقیقت این است که آدم های مجازی چند باری ضریب می خورند تا به صفحه تلفن شما می رسند.
+ خیلی دلم می خواهد ماه رمضان را بفهمم. اگر این امتحان های لعنتی اجازه بدهند.
همینطور خوبی هاشونو هم باید ازش فرجه ی 3 بگیریم حداقل. چون همیشه برای اظهار نظر وقت دارن. برای این که فکر کنن چه حرفی بزنن تا اون برداشت خوبه بشه! و چند بار تایپ کنن و باز بنویسن و ... و حسابی نقش بازی کنن گاهی!